Dive into Sanogige Mathakayan – සනෝජිගේ මතකයන්, a fresh 2024 collection of Wal Katha in Sinhala. Experience mature and engaging stories that explore complex emotions and cultural themes, crafted for adult readers seeking authentic Sinhala storytelling.
සරාගී බිරිඳක්,උත්සාහවන්ත ගෘහණියක් මෙන්ම නව යොවුන් පුතෙකුගේ මවක් වටා ගෙතෙන මේ කතාව ලංකාවේ නාගරික ප්‍රදේශයක සිදුවූ සහ තවමත් සිදුවෙමින් පවතින සත්‍ය සිදුවීම්ක් පාදක වන අතර,ඔබගේ රසාස්වාදය උදෙසා කාමුක බව තීව්‍ර කොට රචනා කරන ලද නිර්මාණයකි.
ඇයගේ ජීවිතයේ එක් එක් අවදිවල සිදුවූ අසම්මත නමුත්,සොඳුරු මතකයන් ගොන්නක්,කතා මාලාවක් ලෙස ගෙන එන අතර ජීවිතයේ අතිශයම පෞද්ගලික තොරතුරු ඇති නිසාවෙන් නම් ගම් සියල්ලම සහමුලින්ම වෙනස් කර ඇත.
පාසල් වියේ සිට කාමුකත්වය දෝතින් තුරුළු කරගෙන සිටි ඇය,විවාහයෙන් පසු කීකරු විනීත බිරිඳක්,මවක් ලෙස සිත පාලනයෙන් විසීමට උත්සුක වන්නීය.
උඩු සිත කොතරම් උත්සාහ කළත්,ඉඩ ලැබුණු සෑම විටම ඇගේ යටි සිත විසින් සියලු වැට කඩුලු පසෙකලා ජීවිතයේ පරම සුව විඳීමට ඇයව පොළඹ වන්නේය.
යකඩයක් රත් කිරීමට මෙන්ම රත් වූ යකඩයක් නැවත නිවා දැමීමද ලේසි පහසු නොවන්නේය.ඇගේ සිත සහ ගතේ සැඟවී ඇති කාම දේනුවද අවදි කර ලීමට සහ අවදි වූ හැඟීම් සන්තර්පණය කිරීම ඇගේ සැමියාට කිසිසේත් සිදුකළ නොහැකි බව ඇයම දන්නා හෙයින්,හැඟීම් බැඳ දමා,මනා පාලනයකින් යුක්තව විනීත බිරිඳක් සහ මවක් ලෙස සමාජයේ පෙනී සිටීමට ඇය උත්සුක වන්නීය.
නමුත් ඇයගේ සිත සහ ගතේ රැහැන් බිඳ දමා ඇයව රිසිසේ පාලනය කිරීමට සමත් පිරිමින් මේ ලොව වාසය නොකරන්නේ යැයි ඔබ කෙසේ නම් සිතන්නද.
වැඩිය බස් වල ගිහිල්ල පුරුදු නැති වුනත් කාර් එකේ ඇතිවූ දෝෂයක් නිසා අද සනෝජිට ටවුන් එකට ඇවිල්ලා යන්න සිද්ධ වුනේ බස් එකේ.මේ වගේ සෙනග තෙරපිලා යන බස් එකකදි නං ඇයට ජැක් වලින් අඩුවක් තිබුණෙ නැහැ.මේ හතළිස් හැවිරිදි කම් දෙවඟනක් බඳු සනෝජිගේ සිරුරේ ස්පර්ශය වුව ලැබීමට කුඩා පාසල් සිසුවාගේ සිට මහල්ලා දක්වා ඕනෑම පිරිමියෙකුගේ සිහිනයක්ම වුණා.
‘අම්මෝ අර සනෝජි ඇන්ටි නේද.මේ හුත්තිගේ පුක,දැක්කත් බඩු යන්න වගේ’.සනෝජිගෙ පුතාගේම පන්තියේ යහළුවෙක් වෙච්ච ෆාජින් ද බස් එකට ගොඩ වෙනකොටම දැක්කේ සනෝජිව.සනෝජි නම් ෆාජින්ව අඳුරන්නේ නැති උනාට සනෝජිගෙ පුතාගේ පාසලේ නම් සනෝජි ඇන්ටිව මතක් කරගෙන ස්වයන් වින්දනය නොයෙදුණු සිසුවෙකු නැති තරම්.දහනම වියැති මුස්ලිම් තරුණයකු වුණු ෆාජින් සනෝජිගෙ පුතාගෙම පන්තියේ මිතුරෙක් වුනත් ඔහුට තිබුනේ ඊට වැඩිය හැටි දැඩි පෙනුමක්.’මෙහෙම චාන්ස් එකක් නං ආයෙ එන්න එන්නෑ, කොහොමහරි මේකිට හොඳ ජැකක් දෙන්න ඕන’.සෙනග අතරින් ෆාජින් කොහොම හරි ගියේ සනෝජිගෙ පිටිපස්සට.’අහ්’ ගහපු බ්‍රේක් පාරත් එක්ක කිසියම් උණුසුම් දණ්ඩක් වේගයෙන් ඇවිත් සනෝජිගේ පුක් පලු දෙක අතර හිර වුණේ නිමේෂයකින්.කෝපයෙන් පිටුපස බැලූ සනෝජිගේ කෝපය තරමක් දුරට හෝ සංසිදුනේ ඒ මහල්ලෙක් නොව, තරුණයෙක් බව දැකීමෙන්.ඕනෑම මැදිවියේ කාන්තාවකට මෙන් සනෝජිටද කෝපය මැඩගෙන තරමක ආඩම්බරයක් හිතට දැනුනේ,තවමත් තරුණ කොල්ලන් මැදි වියේ තමන්ට ආකර්ශනය වන බව දැනීමෙන්.ෆාජින්ට නං මේ සැප හිතා ගන්නවත් බෑ.උණුසුම් පුක් පලු දෙක මධ්‍යයේ තබා ගත් තමන්ගේ යගදාව සියුම්ව එහෙ මෙහේ නටවමින් ඔහු අපමණ තෘප්තියක් ලබද්දී සනෝජිගේ කකුල් දෙක මැද ඇති, මයිල් ගසක්වත් නැති රෝසවන් පැල්මෙන් රසදියර වෑහෙන්න ගත්තෙ ඇයටත් නොදැනීමයි.’අහ්,,මේ කොල්ලා මොනවා කරනවද මන්දා අපරාදේ මං බස් එකේ ආවේ’.හිත රවට්ටා ගැනීමට සනෝජි එහෙම හිතුවත් ඇය බස් එකේ ආසනයේ ඇති පොල්ල තදින් මිරිකමින් දෙනෙත් පියා ගත්තේ ඇය අපමණ වින්දනයක් ලබා ගන්නා බව පසක් කරමින්.සනෝජිගේ ගමනාන්තයටත් ඇය මේ අතර ළං වුණේ ඇයත් නොදැනීමයි.වේගයෙන් පැමිනි රියදුරා ගැන නොරුස්සන සිතුවිල්ලෙන්,ඇය නව යොවුන් තරුණයාගේ ග්‍රහණයෙන් ඉවත්වත්ම ඇය ඇස් කොනින් දුටුවේ තරුණයා විසින් කිසියම් කුඩා කොළ කැබැල්ලක් තමන්ගේ හෑන්ඩ් බෑග් එක තුළට දමනා අයුරුයි.
. . .
රාත්‍රී ආහාරය පිළියෙල කරන වෙලාවෙත්,තම පුතු සමග ආහාර ගන්නා වේලාවෙත් සනෝජිට මතක් උනේ,බසයේදී තමා අසල රැඳෙමින් තමාටත් නොදැනීම තමාව සන්තර්පණය කළ කඩවසම් තරුණයාගේ රූපයයි.’අම්මි.. තාත්ති කෝල් කරා,මේ සතියෙත් එන්න වෙන්නේ නැහැ කිව්වා එහේ වැඩ ගොඩගැහිලා කියලා…’අනේ පුතු… කොහොමත් එයාට ගෙදර ගැන ගානක් තියෙනවාද ඉතින් ,ගිය මාසෙත් දවස් දෙකයි නේ ගෙදර හිටියේ,ජීවිතේම රස්සාව තමයි ඉතින් එයාගේ’. සනෝජිගේ සැමියා,එහෙම නැත්තං සුපුන්ගේ තාත්තා ගෙදරින් පිට තමයි රස්සාව කරේ.මාසෙකට දින කිහිපයක් පමණක් නිවසේ රැඳෙන ඔහු,නිවසේ නො රැඳීම එක් අතකට සනෝජිට සහනයක් වුණා.තරමක නීතිකාරයකු වූ සමන්ත,ඇතැම් විටෙක සනෝජිගේ ඇඳුම් වලට පවා වාරණ දැමීමට කටයුතු කරන්නෙ සනෝජිගෙ නිදහස සීමා කරමින්.නමුත් බොහෝවිට තමන්ගේ කටින් සහ මායම්වලින් සමන්තව අල්ලේ නටවනා සනෝජි නිදහස් ජීවිතයටම හුරුවී සිටියා.කීකරු බිරිඳක්,විනීත ගෘහනියක් සහ නව යොවුන් පුතෙකුගේ මවක් වූ සනෝජි,ඇයගේ ජීවිතයේ විවාහයට පෙර සහ විවාහයෙන් පසු බොහෝ විට අහඹු ලෙස සිදු වූ කාමුක ජවනිකා කිසිවක් සමන්තට නිරාවරණය වුණේ නැහැ.
අතිශය සරාගී සිරුරකට උරුමකම් කියන මෙම කාම දේනුවගේ රන්තැඹිලි බඳු පයෝදර යුග්මය සහ වට්ටක්කා පලු බඳු නිතැඹේ කාමුක බව ආවරණය කිරීමට කිසිම ආකාරයක ඇඳුමකට ලේසි පහසු වූයේ නැත.ඒ බව දත් ඇයගේ සැමියා සමන්ත,ඇඳුම් පිළිබඳ සැලකිලිමත් වන ලෙස ඇයට කොතෙකුත් පවසයි.නමුත් ඇය පුතුගේ පාසලේ රැස්වීමට සහභාගි වීමට චාම් සාරියක් ඇඳ ගත්තත් නගරයට යෑමට දිගු ගවුමක් ඇඳ ගත්තත් ඇගේ දැවැන්ත පුක් පලු දෙක සහ පයෝදර යුගලේ කාමුක බව අඩු කිරීමට ඒ කිසිවකටත් නොහැකි විය.
. . .
රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු තම පුතුට සමුදී මුවදෝවා පිරිසුදු වී රාත්‍රී දුහුල් ඇඳුමට මාරු වූ ඇය ඇඳට පැමිණියේය.’සැමියා නැති යහනේ බිරිඳට සයනේ’ කියන්නාක් මෙන් ඇයද ඒ මේ අත පෙරළෙමින් සිතන්නට වූයේ අද දවසේ සිදුවූ නමුත් නොසිතූ ලෙස සිදුවූ ඒ සිද්ධියයි.දුහුල් නයිටියත් ඇදගෙන ඇඳේ ඒ මේ අත පෙරළෙමින් සිටිනා මේ මැදිවියේ කාමදේනුව අවසානයේ එක් තීරණයක් ගත්තේය,ඒ මෙපමණ වෙලාවක් තමාට නින්දක් ලබා නොදෙමින් තමාගේ සිතේ හොල්මන් කළ,දහවල හමුවුණ ඒ තරුණයාට කෙටි පණිවිඩයක් යවා ඔහු ‘බයිට්’ කිරීමයි.
‘මොකද බස් එකේ යන මිනිස්සුන්ට ඉන්න දෙන්නේ නැත්තේ’
ඒ පැමිණි කෙටි පණිවිඩය ෆාජින්ට දරා ගත නොහැකි විය.තමාගේ පාසලේ සියලුම නව යොවුන් සිසුන්ගේ කාම දේවතාවිය බඳු මේ සරාගේ ගැහැණියගෙන් පැමිණි කෙටි පණිවිඩය,ඔහුට රටක් රාජ්‍යයක් දිනුවා හා සමාන විය
‘අම්මෝ….. මං මේ නින්දක් නැතුව බලන් හිටියේ ඔයා මැසේජ් කරනකන්’
‘එච්චර මොකක්ද අනේ විශේෂත්වය තියෙන්නේ මගේ’
අම්මෝ…..ඒක ඉතින් පිටින් බලන කෙනෙකුට තමයි තේරෙන්නේ.හරි මුලින්ම කියන්නකෝ අනේ ඔයාගේ නම මොකක්ද කියලා.
ඔහු සනෝජිගේ පෞද්ගලික විස්තර මනා ලෙස දැන සිටියත්,නොදන්නා අයුරින් ඒ පිළිබඳ නැවත විමසුවේය.
‘අපෝ මං ඔයාට වැඩිය ගොඩක් වැඩිමල් ළමයෝ,මම සනෝජි.වයස හතළිහක් විතර තමයි ඉතින්.ඒ ලෙවල් කරන ලොකු පුතෙකුත් ඉන්නවා මට’.
‘අහ් ඔයාට එච්චර නං කියන්න බෑ,ලොකු පුතෙක් ඉන්නවා කිව්වම නම් පුදුමයි ඇත්තටම,මගේ නම ෆාජින් වයස නම් විසි තුනයි’.
ෆාජින් විසින් තමාගේ වයස පිළිබඳ මුසාවක් පැවසුවේය.
‘ආ මම හිතුවා ඒ වගේ වයසක් ඇති කියලා.මම හිතන්නේ ඔයා මුස්ලිම් වෙන්න ඕන’
‘ඒකනේ ඉතින්,මුස්ලිම් අපි එක්ක ඔයාල වගේ සිංහල මැඩම්ලා කතා කරන්නවත් කැමති නැහැනේ’
‘අනේ එහෙම හිතන්න එපා ළමයෝ, ඇත්තටම මට මුස්ලිම් යාළුවො කවුරුත් නැහැ. දැන් ඉතින් ඔයා ඉන්නවනේ’
‘අනේ සනෝජි ප්ලීස් එහෙනම් කෝල් එකක් ගන්නකො මේ වෙලාවේ ඔයාට වෙන වැඩක් නැත්නම්’.
සනෝජි දෙවරක් නොසිතාම ෆාජින් හට ඇමතුමක් ලබාගත්තේ ඔහුගේ ආචාරශීලී බව පිළිබඳ පැහැදීමකින් යුක්තවයි.
එතනින් ආරම්භ වූ දෙදෙනාගේ ඇමතුම පැයක් පමණ පුරාවට දිගහැරුණු අතර දෙදෙනාගේ පෞද්ගලික තොරතුරු ද හුවමාරු විය.ෆාජන් විසින් ඇයගේ ජීවිතය පිළිබඳ මනා අවබෝධයක් ලබාගත් අතර ඇය ශාරීරිකව අතෘප්තියෙන් දිවි ගෙවනා ගෘහනියක් බව ඔහුට මනා ලෙස පසක් විය.කෙසේ හෝ ඇයගේ සිත දිනාගත් ඔහු ඇමතුම අවසානයේ”අනේ සනෝජි උම්ම එකක් දීලා යන්නකෝ පැටියෝ ප්ලීස්….”
“අනේ මේ මම නම් දන්නෑ ඕවා හරිද මට බැහැ”
“ඔව් ඉතින් මෙච්චර කතා කරලත් මගේ ගැන විශ්වාසයක් නෑ නේ ඉතින් ඔයාට.මම මුස්ලිම් කොල්ලෙක්නෙ.
ඔහොම තමයි ඉතින්.මට ඇත්තටම දුකයි මම ගැන”
‘මොකද මේ,අනේ එහෙම එකක් නෑ ළමයෝ.ආ ඉන්නව මෝඩයා එහෙනම්,
උම්ම්ම්ම්ම්ම්මහ්.මාර කපටී මෙයා නං”
“අම්මෝ තැන්ක්ස් සනෝජි උම්මා උම්මා උම්මා උම්මා උම්මා.ළඟ හිටිය නම් තොල් දෙක රිද්දනවා උම්මා දීලා…”
“ආ හිතන් ඇති මෙයා,ඒවා නං කවදාවත් වෙන දේවල් නෙවෙයි හරිද,බායි එහෙනම්,බුදු සරණයි ෆාජින්”ඇමතුම විසන්ධි විය.
‘ආ එහෙමද නෝනා හිතන්නේ,ලඟදිම දවසක තොට හුකලා තෝව බඩ කරල තමයි මම නවතින්නේ’.ඒ සිතුවිල්ලෙන් යුක්තව මේ සිංහල කාම දේනුව ගැන සිතමින් ෆාජින් ද නින්දට වැටුනි.
